Op oude kaarten gaf de uitdrukking “Hic Svnt Dracones” oftewel “Hier zijn Draken” onontdekte plekken en gevaarlijke wateren aan en diende als een waarschuwing voor middeleeuwse reizigers. De moderne onderzoekers van muziek ontmoeten andere uitdagingen, met immense hoeveelheden van geluid met een muisklik oproepbaar en de wereldwijde geluidshistorie toegankelijk met een veeg over het smartphone scherm is de keus aan mogelijk heden en gebieden om te bezoeken schier onuitputtelijk. Velen blijven binnen de gebaande paden, anderen gaan het onbekende tegemoet. Hedendaagse improvisators halen hun inspiratie overal vandaan, de bronnen die hun muziek beïnvloeden zijn niet altijd onmiddellijk traceerbaar. Dat is ook het geval bij Oded Tzur (35) , de saxofonist/componist begon zijn carrière in de muziekscene van Tel Aviv, een van zijn mentoren was saxofonist Gersh Geller. In 2007 begon hij een studie aan het Rotterdams Conservatorium, hij verdiepte zich in microtonaliteit en Indiase muziek, hij kreeg les van de meester fluitist (bansuri) Hariprasad Chaurosia. Diens elegante frasering, spirituele diepte en ritmisch meesterschap hebben een grote invloed gehad op Tzur’s spel. “If a curtain were to be drawn in front of him, no one could tell which instrument was being played”, Aldus Chaurasia over Oded Tzur. Behalve de invloed van de klassieke Indiase muziek is er nog een andere factor die de muziek van Tzur bepaalt, hij ontwikkelde namelijk een nieuwe saxofoontechniek “a Middle Path” waardoor het mogelijk is op de saxofoon tussen de microtonen te glijden. Sinds 2011 is Oded actief in de jazzscene van New York, zijn eerste opnamen stammen uit 2015 met het Rotem Sivan Trio, onder zijn eigen naam maakte hij in hetzelfde jaar zijn debuut “Like a River” op Enja.

“Here be Dragons” is het debuut van Oded Tzur op het vermaarde ECM label, de groep die hij om zich heeft verzameld bestaat evenals hijzelf uit exponenten van een briljante generatie muzikanten. Pianist Nitai Hershkovits speelde jarenlang in de band van bassist Avishai Cohen, inmiddels brengt hij zelf ook albums uit. De Griekse bassist/componist Petros Klampanis schreef ook al enkele albums op zijn naam. Jonathan Blake uit Philadelphia is een veel gevraagd slagwerker, hij is op meer dan 50 albums te horen met musici als Ravi Coltrane, Tom Harrell, Cchris Potter, Oliver Lake e.v.a.

De muziek van deze groep is een wonderbaarlijke mengeling van jazz en Indiase muziek met een hoofdrol voor micronaliteit en melodische vormgeving. Oded heeft een warme klank die doet denken aan het geluid van John Coltrane, zijn beheersing van de saxofoon en zijn speciale techniek, waardoor hij vloeiende overgangen creëert tussen de noten, maken dit album tot een lust voor het oor. Alle nummers kunnen beschouwd worden als een soort van “miniatuur raga’s”. Enkele composities springen er om verschillende redenen uit, ten eerste het emotionele “20 years” met een gestaag toenemende intensiteit, geschreven op de 20ste verjaring van de dood van Oded’s vader. Het was het laatste nummer dat werd opgenomen en vanaf het begin “I could feel that my father was somewhere present in the room, and it was like having a conversation with him- a conversation I’d waited twenty years to have …..” (Tzur in de hoestekst). Een ander opvallend nummer is de afsluiter van dit ontroerende album “Can’t help falling in love “, jawel bekend van Elvis Presley uit de film “Blue Hawaii”. Het nummer heeft een sentimentele betekenis voor Oded omdat hij dit ooit solo vertolkte via Skype voor zijn toekomstige echtgenote en bovendien vindt hij het een enorme uitdaging voor muzikanten om materiaal te gebruiken dat zover mogelijk verwijderd is van het eigen oeuvre en het toch te incorporeren in je eigen muziek. Jazzliefhebber of niet, dit is een echte aanrader !

Jan van Leersum